Wierni katoliccy od początku chrześcijaństwa szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Kościół katolicki obchodzi ustanowienie Eucharystii w Wielki Czwartek, wtedy jednak rozpamiętuje się przede wszystkim Mękę Jezusa Chrystusa. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa nazywana uroczystością Bożego Ciała ma natomiast charakter dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca
Uroczystość Bożego Ciała została ustanowiona na skutek widzeń św. Julianny z Cornillon. Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Wyznaczył również dzień uroczystości Bożego Ciała – czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Biskup Liege, Robert z Thourotte, po naradzie ze swoją kapitułą i po pilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Bezpośrednim powodem ustanowienia święta miał być cud eucharystyczny w Bolsenie, który miał miejsce w 1263 r. Gdy kapłan odprawiał Mszę Świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak nieszczęśliwie, że wiele kropel Krwi Chrystusa wylało się na korporał. Przerażony kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w postacie Krwi. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał święty korporał. Przechowywany jest on do dziś w katedrze Orvieto. W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus ustanowił uroczystość dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny jej wprowadzenia wskazał: „[…] zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia.”
W 1849 roku papież Pius IX ustanowił Święto Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa (Festum Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi), które było obchodzone najpierw w pierwszą niedzielę lipca, a od 1933 r. – 1 lipca.
W 1955 Pius XII reformując liturgię zlikwidował obchody oktawy uroczystości. Zmianę tę utrzymał Paweł VI wprowadzając w 1969 nowe normy kalendarza. Na prośbę polskiego Episkopatu w Polsce został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy, choć nie ma ona już charakteru liturgicznego
W Polsce Boże Ciało po raz pierwszy wprowadził biskup Nankier w 1320 r., w diecezji krakowskiej. W 1420 r. na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie. W późnym średniowieczu i renesansie największym sanktuarium kultu Eucharystii w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała, w którym w 1399 roku miał miejsce cud eucharystyczny.
Cztery ołtarze, które pojawiają się podczas uroczystości Bożego Ciała, mają głębokie znaczenie symboliczne. Przede wszystkim reprezentują one cztery Ewangelie: Marka, Mateusza, Łukasza i Jana. Każda z nich niesie unikalne przesłanie, które łączy się w jedno świadectwo o życiu i nauce Chrystusa.
Ołtarze symbolizują również cztery strony świata: północ, południe, wschód i zachód. To nawiązanie do misji głoszenia Ewangelii na całym świecie. Dzięki temu wierni przypominają sobie, że wiara w Chrystusa powinna dotrzeć do każdego zakątka ziemi.
Ewangelia św. Mateusza – podkreśla królewską godność Chrystusa.
Ewangelia św. Marka – symbolizuje służbę i pokorę.
Ewangelia św. Łukasza – ukazuje miłosierdzie i współczucie.
Ewangelia św. Jana – przedstawia boską naturę Jezusa.
Tradycja czterech ołtarzy sięga średniowiecza, kiedy to Kościół katolicki zaczął kłaść większy nacisk na publiczne celebrowanie wiary. W XIII wieku, po ustanowieniu święta Bożego Ciała, procesje z ołtarzami stały się ważnym elementem liturgii. Miały one na celu podkreślenie obecności Chrystusa w Eucharystii.
Z czasem liczba ołtarzy została ustalona na cztery, co miało związek z symboliką czterech Ewangelii. Ta praktyka rozprzestrzeniła się w całej Europie, stając się nieodłączną częścią obchodów Bożego Ciała. Dziś jest ona obecna w wielu krajach, w tym w Polsce, gdzie cieszy się szczególnym uznaniem.
Ołtarze odgrywają kluczową rolę w procesji, symbolizując etapy głoszenia Ewangelii. Ich obecność podkreśla, że wiara w Chrystusa powinna być obecna w każdym aspekcie życia. Dzięki temu procesja staje się nie tylko aktem religijnym, ale także wspólnym doświadczeniem duchowym.
